?. گلو درد
گلو درد در کودکان بسیار شایع است. با این حال، گلو دردی که ناشی از ویروس باشد نیازی به آنتی‌بیوتیک ندارد. در این موارد، داروی خاصی لازم نیست و کودک شما باید طی هفت تا 10 روز بهتر شود. در موارد دیگر، گلو درد ممکن است در اثر عفونتی به نام استرپتوکوک ایجاد شود.
عفونت استرپتوکوکی را نمی‌توان به سادگی با معاینه گلو تشخیص داد. برای تشخیص استرپتوکوک به تست آزمایشگاهی نیاز است یا باید پزشک در مطب یک آزمایش سریع با استفاده از نمونه‌برداری با سواب از گلو انجام دهد. اگر آزمایش استرپتوکوک مثبت باشد، پزشک متخصص اطفال آنتی‌بیوتیک تجویز می‌کند. این بسیار مهم است که کودک‌تان طول دوره درمان با آنتی‌بیوتیک را، حتی اگر علائم بهتر شده یا برطرف شده باشند، ادامه دهد. داروهای استروئیدی (مانند پردنیزون) برای بسیاری از انواع گلو دردها مناسب نیستند.
نوزادان و کودکان نوپا به ندرت دچار گلو درد استرپتوکوکی می‌شوند، اما کودکانی که در مراکز مراقبت از کودکان نگهداری می‌شوند یا خواهر و برادر بزرگترشان این بیماری را دارد بیشتر در معرض آن هستند. اگرچه استرپتوکوک عمدتا از طریق سرفه و عطسه پخش می‌شود، اما کودک می‌تواند با لمس اسباب بازی‌ای که کودک آلوده با آن بازی کرده است، این بیماری را بگیرد.
?. گوش درد
درد گوش یکی از بیماری های رایج کودکان است و می‌تواند دلایل زیادی داشته باشد، از جمله: عفونت گوش میانی (اوتیت مدیا)، گوش شناگران (عفونت پوست در مجرای گوش)، فشار ناشی از سرماخوردگی یا عفونت سینوسی، دندان دردی که به گوش بزند و سایر دلایل. برای بیان این تفاوت‌ها، پزشک متخصص کودکان باید گوش فرزندتان را معاینه کند. در حقیقت، معاینه در مطب همچنان بهترین روش برای تشخیص دقیق است.
اگر درد گوش فرزند شما با تب شدید همراه باشد، هر 2 گوش را درگیر کند یا کودک علائم بیماری دیگری را داشته باشد، پزشک متخصص اطفال ممکن است تصمیم بگیرد آنتی‌بیوتیک تجویز کند. آموکسی سیلین، آنتی‌بیوتیک ترجیحی برای عفونت گوش میانی است، به جزء هنگامی که آلرژی به پنی‌سیلین یا عفونت‌های مزمن یا مکرر وجود داشته باشد.
بسیاری از عفونت‌های واقعی گوش ناشی از ویروس‌ها بوده و نیازی به آنتی‌بیوتیک ندارند. اگر متخصص اطفال شک کند که عفونت گوش فرزند شما ناشی از ویروس است، با شما درباره راه‌کارهایی که می‌توانند درد گوش کودک را تا زمان سپری شدن طول دوره درمان از بین ببرند، صحبت خواهد کرد.
?. عفونت‌های مجاری ادراری
عفونت مثانه که به آن عفونت ادراری یا UTI هم گفته می‌شود، هنگام رشد باکتری‌ها در مجاری ادراری رخ می‌دهد. عفونت مجاری ادراری می‌تواند از نوزادی تا دوران نوجوانی و حتی جوانی به وجود بیاید. علائم UTI عبارتند از: درد یا سوزش در هنگام دفع ادرار، نیاز فوری به ادرار کردن یا نیاز به ادرار کردن به طور مکرر، خیس کردن رختخواب توسط کودکی که می‌تواند به دستشویی برود، درد شکمی یا درد پشت یا پهلو.
پزشک برای تشخیص عفونت مجاری ادراری، قبل از مشخص کردن نوع درمان، به آزمایش ادرار نیاز دارد. پزشک ممکن است بسته به نوع باکتری موجود در ادرار کودک، روش درمانی را تنظیم کند.
?. عفونت پوست
در بیشتر کودکانی که عفونت‌های پوستی را تجربه می‌کنند، ممکن است برای تعیین مناسب‌ترین درمان انجام تست پوستی (کشت یا سواب) مورد نیاز باشد. اگر کودک‌تان سابقه MRSA، عفونت استافیلوکوکی یا سایر باکتری‌های مقاوم را دارد، در مواجهه با سایر اعضای خانواده قرار داشته یا با باکتری‌های مقاوم تماس داشته است، به پزشک اطلاع دهید.
?. برونشیت
برونشیت مزمن نوعی عفونت راه‌های هوایی بزرگ و مرکزی در ریه‌ها است که بیشتر در بزرگسالان مشاهده می‌شود. اغلب کلمه «برونشیت» برای توصیف ویروس قفسه سینه استفاده می‌شود و نیازی به آنتی‌بیوتیک ندارد.
?. برونشیولیت
برونشیولیت در نوزادان و کودکان خردسال در فصل سرما و آنفلوآنزا شایع است. در صورت ابتلا به این بیماری ممکن است پزشک هنگام بررسی تنفس کودک، صدای خس خس بشنود.
برونشیولیت اغلب در اثر ویروس ایجاد می‌شود و به آنتی‌بیوتیک نیاز ندارد. داروهای مورد استفاده در افراد مبتلا به آسم (مانند آلبوترول یا استروئیدها) برای بسیاری از نوزادان یا کودکان کم سن و سال دارای برونشیولیت توصیه نمی‌شود. کودکانی که زودرس به دنیا آمده‌اند یا دارای بیماری‌های زمینه‌ای هستند ممکن است به برنامه‌های درمانی مختلفی نیاز داشته باشند.
?. درد
بهترین داروی ضددرد برای کودکان استامینوفن یا ایبوپروفن است. با پزشک متخصص اطفال درباره اینکه چه مقدار دارو به فرزند خود بدهید صحبت کنید، چون دوز آن باید بر اساس وزن فرزند شما مشخص شود.
مسکن‌های مخدر برای کودکانی که جراحات یا شکایات رایجی مانند پیچ خوردن زانو، درد گوش یا گلو درد دارند مناسب نیستند. کدئین هرگز نباید برای کودکان استفاده شود، چون ممکن است باعث مشکلات شدید تنفسی و حتی مرگ شود.
?. سرماخوردگی
سرماخوردگی توسط ویروس‌ها در قسمت فوقانی مجرای تنفسی ایجاد می‌شود. بسیاری از کودکان کم سن، به خصوص آن‌هایی که در مراکز حمایتی نگهداری می‌شوند، سالیانه بین ? تا هشت بار سرما می‌خورند. علائم سرماخوردگی (از جمله آبریزش بینی، احتقان و سرفه) ممکن است تا 10 روز ادامه داشته باشد.
وجود مخاط سبز در بینی همیشه به معنی عدم نیاز به مصرف آنتی‌بیوتیک نیست. سرماخوردگی معمولا هرگز به آنتی‌بیوتیک احتیاج ندارد. اما اگر پزشک به عفونت سینوسی مشکوک باشد، بر اساس علائم فرزند شما و معاینه بدنی تصمیم می‌گیرد که آنتی‌بیوتیک تجویز کند.
منبع :
آبله پوستی نوزادان یک حالت التهابی پوست است که در ناحیه پوشش داده شده توسط پوشک رخ می‌دهد. این حالت معمولاً بدون عارضه و با رعایت چند نکته ساده قابل درمان است. اما گاهی ممکن است باعث عفونت‌های باکتریایی یا قارچی شود که نیاز به مراجعه به پزشک و تجویز دارو دارد.
علائم آبله پوستی نوزادان شامل قرمز شدن، تورم، حساسیت، خشک شدن، ترک خوردگی یا بثور زدن پوست در ناحیه پوشک هستند. این علائم ممکن است در کشاله‌ران، باسن، تناسلی یا شکم نوزاد ظاهر شوند. نوزاد ممکن است به دلیل خارش یا درد پوست، بی‌قرار یا گریان شود.
علت آبله پوستی نوزادان معمولاً رطوبت، فشار، اصطکاک یا تحریک شیمیایی است. وقتی پوشک کثیف بر روی پوست نوزاد باقی بماند، ممکن است باعث رطوبت و فشار بر روی پوست شود که منجر به التهاب می‌شود. همچنین اگر پوشک بسیار س str tight باشد یا اگر لباس نوزاد اصطکاک زیاد با پوست داشته باشد، ممکن است باعث آسیب به پوست شود. علاوه بر این، اگر نوزاد از محصولات حاوی عطر، الکل، صابون یا کرم‌های نامناسب استفاده کند، ممکن است باعث تحریک شیمیایی پوست شود.
برای پیشگیری و درمان آبله پوستی نوزادان، باید به چند نکته توجه داشت. اول این که باید پوشک نوزاد را به صورت منظم و هر بار که کثیف شود، عوض کرد. دوم این که باید پوست ناحیه پوشک را با آب ولرم و بدون صابون شست و خشک کرد. سپس کرم‌های حاوی زینک اکسید یا وازلین را به صورت لایه نازک روی پوست زده و پوشک را به صورت مناسب ببندید. سعی کنید پوشک خیلی ت str tight ya loose نباشد. همچنین می‌توانید به نوزاد فرصت بدهید که بدون پوشک باشد تا پوستش تهویه شود. اگر نوزاد شیر مادر می‌خورد، می‌توانید شیر خود را روی پوست آبله زده و خشک کنید. این کار باعث تسکین التهاب و ترمیم پوست می‌شود.
اگر آبله پوستی نوزادان بعد از چند روز بهبود نیابد یا علائمی مانند تب، ترشح چرک، بوی بد، بثورات پر مایع یا خونریزی داشته باشد، باید به پزشک مراجعه کنید. این علائم ممکن است نشان دهنده عفونت باکتریایی یا قارچی باشد که نیاز به درمان با آنتی‌بیوتیک یا ضد قارچ دارد.